Het boek
Op een morgen, na een liefdevolle uitwisseling, ploft er opeens een ongelooflijk besef in mijn hoofd en hart: dit is mijn zoon uit mijn leven in Tibet! In mijn hart voel ik golven van emotie en liefde. Mijn hoofd is stomverbaasd, mijn hart is dat niet. Mijn hele lijf tintelt bij dit besef..
Lees meerIvon: Het vraagt moed. Om jezelf aan te kijken voorbij de comfortzone, stappen te zetten om te helen. Om levensthema’s aan te gaan, je eigen systeem op te schonen en te verhelderen. In dit boek is duidelijk te lezen dat Carola dit pad is aangegaan, met alles wat zich daarbij aandiende.
Er is nog meer moed voor nodig om alles op te schrijven én om dat ook nog aan de buitenwereld te laten zien. Een bijdrage te leveren aan collectieve heling. Wat ze schrijft is niet alledaags, binnen de gebruikelijke maatschappelijke kaders. Diep respect voor alle moed gewoon jeZelf te Zijn.
Zouden wij die moed hebben?
Leonie Linssen: Vandaag komt er niks uit mijn handen. Twee volle en lange intense dagen – twee dagen met een Trauma Bevrijding Intensive van 4 uur, aansluitend CreaVisie en vanochtend de zielsreis met de man n.a.v. wat er gisteren op het strand gebeurde, legt me lam. Ik zit achter mijn laptop om dat wat ik gepland had te doen, maar mijn hoofd en handen willen niet. Zinloos, besef ik. Wat wil mijn lijf? Wat wil mijn lichaamsbewustzijn? Het blijkt een bad te zijn met het boek van Carola, dat gisteren in mijn brievenbus viel.
Ze kwam ooit voor een sessie en blijkbaar heb ik haar aangespoord om het boek te schrijven. Ook de sessie met mij beschrijft ze in haar boek.>> Lees meer >>
Artikelen die een aanvulling zijn op onderwerpen uit het boek.
Geen idee hoe dit zo komt, maar ik zit op YouTube een paar video’s te bekijken en opeens ben ik aan het motorrijden in Tibet! Herkenbare landschappen. En van daaruit zie ik een video van een aardige Tibetaanse reisorganisator, die bijzondere dingen in zijn land laat zien. Wacht, denk ik, …
Half tussen waken en slapen lag ik te mijmeren hoe dat bij mij zou zitten met die psoriasis. Nu zou ik meteen het eerste dat in mij opkomt kunnen noemen: dat ik als kind in het ziekenhuis lag, gescheiden van mijn moeder.
Carola nam me mee op een intieme reis met dit boek. Zonder pretenties en vol authenticiteit.